Góð niðurstaða í dómi hæstaréttar um daginn þegar hann komst að þeirri niðurstöðu að það að detta er slys. Vátryggingafélagið hafði tekið mál konu einnar sem stökk yfir borð og lenti illa á hné fyrir dómstóla á þeim grundvelli að ekki hafi verið um skyndilegan utanaðkomandi atburð að ræða heldur hafi konan án utanaðkomandi aðstoðar fallið og meitt sig. Á þessum forsendum vildi félagið meina að slysið sem konan varð fyrir félli ekki innan skilmála.
Þrátt fyrir almennan skilning á orðinu slys þá taldi héraðsdómur að félagið hefði mikið til síns máls og dæmdi því í hag. Þessum dómi var blessunarlega snúið við í hæstarétti í síðustu viku.
Ef hæstiréttur hefði komist að annarri niðurstöðu þá hefði slysatrygging verið ónýt vara og ekki til þess brúks sem til var ætlast.

Það er líka óeðlilegt að selja slysatryggingu og reyna svo að skilgreina sig frá hugtakinu með allskonar orðhengilshætti eins og var haft í rökum lögmanna vátryggingafélagsins. Ef félögin vilja selja vátryggingu sem á ekki að bæta það að fólk dettur þá má ekki kalla þá vöru slysatryggingu þar sem fall án vilja viðkomandi er ekkert annað en slys.

Nú er páskadagur og ennþá eru bestu veðuraðstæður á skíðasvæðum borgarinnar.  Síðustu vikur og reyndar veturinn allur með um 2-3ggja vikna bili voru það kaldir að framleiðsla á snjó hefði verið möguleg.  Engin íþrótt á höfuðborgarsvæðinu hefur verið hlunnfarin eins og skíðaíþróttin.  Í fjöllunum standa fínar græjur á þurru bara af því að snjóframleiðslutækin skortir.  Ég hef haft af því spurnir að misvitrir stjórnmálamenn og embættismenn hafi látið umsögn um snjóframleiðslutæki og tól veltast um í heilbrigðisnefnd eða öðrum nefndum Kópavogsbæjar þar sem aðal hugsunin er hvort framleiðslan sé mengandi eða ekki.  Ég ber ekki gæfu til að skilja þá umræðu þar sem vatn er ekki meingunarvaldur, í besta falli vinnur á móti mengun með útþynningu.  Það er samt ekkert að viti sem mengar í Bláfjöllum, auk þess sem þetta er eitt mesta úrkomusvæði landsins.  Ég vildi óska þess að fólk með þessar skoðanir héldi sig við hluti sem það hefur vit á en ekki trufla heilbrigt fólk með sinni vanþekkingu.  Það er ljóst að í Skálaflelli er hægt að leggja af stað án þess að týna sér í kostnaði með því að nýta ofanáliggjandi vatnslagnir og sanna þar með notagildi þessa.  Í Bláfjöllum verður að leggja í það að mynda stöðuvötn til að safna vatni til að nýta við snjó-framleiðsluna.  Hægt er að hafa þessi vötn bæði fyrir neðan Eldborgargilið og eða Drottningargilið auk þess væri hægt að hafa stöðuvatn suðvestan við Eldborgargilið og væri það vatn meira að segja utan vatnasvæðis Reykjavíkur. Fyrir útivistarhugmyndir mætti koma fiski í þau þannig að nýta mætti á sumrin.

Ljótt er til þess að vita að aðrar greinar íþrótta njóta aðstoðar á meðan þessi þáttur í lífi almennings er hundsaður.  Skíðafélögin hafa þurft að færa æfingar norður á land og meira segja var Unglingameistarmót Íslands haldið á Siglufirði undir merkjum Reykvíkinga með ærnum kostnaði fyrir borgarbúa.  

Hungurrekstur skíðasvæðanna verður að taka endi.  Það þarf að breyta hugsunarhættinum og reka með þeirri tækni sem til er í dag.  Það mun gefa möguleika á að meira fáist inn í lyftugjöldum sem léttir undir.